عاشورا و نماز

 برای بعضی این پرسش مطرح است که چه ضرورتی داشت امام حسین روز عاشورا در میان سپاه دشمن،نمازظهر بخواند تا عده ای از یارانش در این راه شهید شوند؟

در جواب باید گفت نماز عمود خیمه دین و استوارترین رشته پیوند میان بنده و مولاست.مؤمن با نماز شناخته می شود و با نردبان آن تا عرش خدا بالا می رود وقدم بر بساط قرب می گذاردنماز راه انس با خدا و روشنی بخش چشمان پیامبر است نماز اولین واخرین سفارش پیامبران است نماز باز دارنده از آلودگی وزشتی است وحتی اگر کامل هم بجا آورده نشود، باز هم سدی میان انسان وگناه است اگر نهضت جاوید حسین بن علی برای اقامه حق وزنده کردن دین  خدا و رها ساختن آن از چنگال خرافات وهواپرستان ستمگر است وعمود دین هم نماز است، چرا نباید نگهبان وپاسدار دین وشریعت محمدی عمود دین را در عرصه خونین کربلا ودربرابر هجوم بی امان وناجوانمردانه دشمن با خواندن نماز عشق ،محکم واستوار سازد؟

جاداردکه از خود بپرسیم درنماز ودعا وتلاوت کتاب خدا چه رمزی ورازی ولذتی نهفته است که امام حسین باوجود شعار ((هیهات منا الذله))که در تابلوعشق با خطی خونین برسینه آسمان نصب شده وبه همه جهانیان درس جنبش وآزادگی وپایداری میدهد،عصر تاسوعا که لشکر دشمن آمده حمله می شود در خواست میکند تا فردا جنگ تــأخیر بیفتد ومی فرماید((شاید امشب برای پروردگارمان نمازبجا آوریم وبه درگاه اودعا نموده وطلب بخشش کنیم.خدا می داند که من نمازبه درگاه او وخواندن کتابش وزیادی دعا واستغفار را دوست دارم))